Hoe vitamine B12 is gevonden
Ik ben zelf vaak erg geïnteresseerd in het traject dat een medicijn heeft gevolgd van eerste ontdekking tot hedendaagse kennis. Daarom vandaag, vitamine B12!
Wat is vitamine B12?
Vitamine B12 is onbetwistbaar een belangrijke vitamine voor mensen. Een tekort aan vitamine B12 heeft specifieke symptomen, en kan dus bestreden worden door meer vitamine B12 inname, bijvoorbeeld door supplementen te nemen. Symptomen van een B12 tekort lopen uiteen van neurologisch tot psychisch. Een paar voorbeelden zijn tintelingen, moeite met spraak of motoriek, paranoia of bijvoorbeeld kortademigheid. Een compleet overzicht van symptomen is gemakkelijk online te vinden.
De ontdekking
Lang geleden, in 1855, beschreef een geleerde genaamd Addison een ziekte die te maken heeft met bloedarmoede. Ten tijde werd de ziekte Addison-Biermer anaemia genoemd, naar de auteurs van de eerste academische beschrijving. De oorzaak, die wij nu kennen als ernstig B12 tekort, was toen onbekend. Symptomen waren bleekheid, kortademig zijn, gewichtsverlies en spiertrekkingen. Ook was de ziekte in principe fataal aangezien er geen remedie bekend was.
De eerste medicijnen
Een andere geleerde, genaamd George Whipple, bestudeerde deze ziekte rond de tijd van de Eerste Wereldoorlog. De ziekte kwam ook voor bij honden, en George kwam er achter dat een hond de ziekte oploopt als bij de honden bloed werd afgenomen. Heel cru, maar zo ging dat. Nadat de honden Addison’s anaemia kregen, werden ze bepaalde diëten gegeven om eventueel een medicinaal bestanddeel te vinden. En wat bleek, bij het eten van een lever genezen bijna alle honden. Hij bestudeerde de effecten van lever nog extensiever en publiceerde zijn bevindingen in 1920.
Extract en isoleren.
Nadat de wetenschappelijke gemeenschap kennis had gekregen van de beschrijvingen van Whipple, heeft Edwin Cohn, een bekende scheikundige, een extract weten te maken dat vijftig tot honderd keer zo effectief is als het eten van een lever. Mensen die leden aan de ziekte konden het extract geïnjecteerd krijgen, en in praktische zin was dus Addison’s ziekte bestempeld als geneesbaar en niet meer fataal. Het was echter pas eind jaren ’40 dat het extract verder werd onderverdeeld in de werkende stof, die vitamine B12 werd genoemd. Amper tien jaar later in 1956 determineerde Dorothy Hodgkin de exacte structuur van het molecuul genaamd vitamine B12. Door al deze bevindingen is het voor ons tegenwoordig dus een piece of cake om ons vitamine B12 op peil te houden, en nare ziektes te voorkomen. Natuurlijke bronnen van B12 zijn geïdentificeerd en het is een simpel product om te maken, dus supplementen zijn niet duur.
